Helgiathöfn um ljúfmennsku. Tilboð um umhyggju. Eyland fyrir það sem oft gleymist. Einfaldur efniviður sem minnir okkur á þau tengsl sem við höfum við landslagið sem umkringir okkur og allt sem í því býr.

Kvistur, handfylli af sandi eða prik geta verið lífsnauðsynlegir munir fyrir aðrar verur til að dvelja í því rými sem við deilum með þeim. Þessir munir geta orðið að hreiðri, litlu greni eða hvelfingu í alþýðlegu umhverfi.

Þessum munum er safnað saman í litlum keramikskálum sem sækja innblástur frá „The carrier bag theory of fiction“ eftir Ursulu Le Guin. Þeir bjóða upp á fínlega tilfinningu og beina athygli að hljóðlegum en mikilvægum þáttum okkar daglega lífs. Gestir eru hvattir til að velja lítinn poka úr skálinni og gefa hann einhverjum eða leggja hann einhvers staðar sem fær hann til að líða eins og heima hjá sér. Tækifæri til þess að festa rætur og breiðast út, og möguleiki einhvers til að vaxa. Boð til lífsins í öllum sínum myndum og afsökun til að mynda og styrkja tengsl í samfélaginu.

Dagana 29., 30. og 31. ágúst mun listakonan sitja í miðju munasafninu, setja hráefnin í skálar og biðja áhorfendur að velja litla poka og að taka þá með sér heim. Hún mun fylla skálarnar með nýjum hráefnum í hvert skipti sem þær tæmast. Hún mun vinna með Endurtakk (@endurtakk) og klæðast fötum þeirra á meðan á atburðinum stendur: fatnaði og fylgihlutum úr endurunnu efni.